Whorehouse blues.

Είμαστε όλοι ένα μάτσο πουτάνες.
Πουλιόμαστε κάθε μέρα, αν το σκεφτείς, αυτό θα πεί καρίερα: πουλάω τα προσόντα μου to the highest bidder, χωρίς να με νοίαζει το ποιόν του, μόνο το αν πληρώνει καλά.

Everything is business.
Worse yet, show business. Art is dead.
We buy and sell ourselves based on appearances."What would people think if i did that, I'll do that to get this reaction thereby increasing my status/approval/value by x".
All that matters is appearances and keeping them up.

Κατακεραυνώνονται οι πουτάνες αλλά οι σερβιτόρες, οι γραμματείς και οι πωλήτριες κάνουν σεβαστές δουλείες. Γιατί? Μήπως δεν είναι και αυτών το μοναδικό προσόν τους η σεξουαλικότητα και η δίαθεση να σου πουλήσουν μια τζούρα της?

Σας αφήνω τώρα, έχω πελάτη.