Εγώ και ο εγκεφαλικός μου τρόμος

Δεν ξέρω γιατί με επιρρεάζουν τόσο τα έργα τέχνης που αφορούν κάποιον που χάνει το μυαλό του.
Ίσως γιατί έχει μια παντοδυναμία ο εγκέφαλος, είναι εμείς κατά κάποιο τρόπο. Το υπόλοιπο σώμα είναι εργαλείο του/μας. Και ουσιαστικά, χάνοντας τον εγκέφαλο, χάνουμε την συνείδηση του Είναι μας.
Και αυτό νομίζω είναι από μόνο του τρομακτικό.
Το ότι όμως μπορεί να "συνομοτεί" εναντίον μας (κατάθλιψη κ απόφαση για αυτοκτονία, παραίσθηση που οδηγεί λόγω απώλειας συναίσθησης περιβάλλοντος σε θάνατο κ.α.) είναι κάτι το τρομερό. Είναι η ίδια μας η παραίτηση από τη ζωή, η ύστατη παραδοχή του fail μας.
Και η δράση μας προς διόρθωσή του.
Όμως γιατί, φτάνουμε να θέλουμε την εξόντωσή μας; Γιατί υπάρχει αυτός ο self-triggered, self-destructing μηχανισμός;

Maybe self-improvement isn't the answer.... Maybe self-destruction is the answer.  ~Chuck Palahniuk, Fight Club, Chapter 6