ΝΑΙ βρήκα τα γυμνασιολυκειακά μου πονήματα!!! vol 3

Στης αγάπης το στρατόπεδο ψάρακας πάντα μένεις Και δεν υπάρχουν βύσματα σκοπιές για ν' αποφεύγεις Φύλλο πορείας για καψώνια σου 'χουν δώσει Και δεν υπάρχει και κανείς να σε γλιτώσει Γιατί ο φίλος ο καραβανάς εχτές ε-απολύθη Μέχρι την επόμενη επιστράτευση το πρόβλημα τ' ελύθη  Έμειναν τα κάγκελα για σε παρηγορία Και μόλις σε αφήσαν σε περίμενε αγγαρεία

ΝΑΙ βρήκα τα γυμνασιολυκειακά μου πονήματα!!! vol 2

Στη ζωή σου θ' ανταλλάξεις το χρόνο σου με χρήμα Και δε θα το σκεφτείς διόλου πως είναι κρίμα Ενέργεια να ξοδεύεις για κέρδος αλλονών Ακόμα μια στατιστική των περιοδικών Όμως εγώ δεν είμαι 'δω να «σκέφτομαι για σένα» Όπως σου 'πανε διάφοροι σαν ήσουνα παρθένα Τότε π' ακόμα άκουγες γερόντων συμβουλή «της δίνω από την πείρα μου μήπως και σωθεί» Είμ' εδώ για σου δώσω σημεία ν' αμφιβάλλεις Στης πλάτης τη φαρέτρα σου βέλη πολλά να βάλεις. ʼσε το κουστούμι σου και ζήσε τη στιγμή Γιατί θα παρέλθει και θα 'χεις χάσει το ζουμί Μην καταλήξεις να γενείς αυτό που τώρα φτύνεις Εκείνο που σφοδρότατα κι από μακριά το κρίνεις…

ΝΑΙ βρήκα τα γυμνασιολυκειακά μου πονήματα!!!

Βλέπω ανθρώπους να θωρούν (μεσα)στου έρωτα (τη)μιζερια ο ήλιος τους να σβήνει, να πέφτουνε τ' αστέρια. Δεν ξέρω αν είναι φυσικό έτσι να τα βλέπουν και να εθελοτυφλούν στα όσα οι μοίρες έπουν Στα όσα η ζωή πρόθυμα θα τους δώσει, σαν θα ρθει καινούριο αίσθημα τα 2 να ενώσει. Να δούν ξανά το ηλιοβασίλεμα μ ερωτευμένου μάτι και να χαθούν σ ατέλειωτο ραχάτι με το καινούριο ταίρι τους, να γεμίζουν τ άδειο της χαράς ασκέρι τους. Ξέρω και πιότερο από σέ πως είναι να την χάνεις Εκείνη που ήθελες σύντροφο αιώνιο να κάνεις, Όμως μην απελπίζεσαι κι ο καιρός θα στα γυρίσει, όσα έχασες και σου 'χουνε κοστίσει! Σήκω το κεφάλι, τον ήλιο κοίταξε στα μάτια, Μάζεψε της καρδούλας σου τα χίλιαδυό κομμάτια. Στο μονοπάτι ξαναβγές σαν αναγεννημένος παρ'όλη τη χασούρα σου, σε γνώση κερδισμένος. και η επόμενη φορά το ίδιο ίσως πονέσει μπορέι (όμως) να ναι αυτή πυ για πάντα θα σε δέσει, γι' αυτό και σύ να μην στεναχωριέσαι δεν είσαι τόσο μόνος όσο ίσως περνιέσαι!!!! Μπορεί στην επόμενη στροφ' η ζωή να σου χαμογελάσει, δεν είναι κρίμα απο απελπίσιά αυτό να το χεις χάσει; (Χαμογέλα ρέ, τα ωραία έρχονται!!!!Γιατί νομίζεις ζούνε οι παππούδες? κάτι ξέρουν που από τη ζωή ακομα περιμένουν να τους ξοφλήσει!!!!)

Barrage posting for the win!

Για να ξέρετε:

1) Δεν γράφω Ποίηση ούτε Τραγούδια. Γράφω στίχους. Οι διαφορες υπάρχουν.

2) Είμαι αρκετά αλαζών και εχω αρκετή πίστη σε μένα ώστε να είμαι σχεδόν πάντα καλά οπότε μην κάνετε σχόλια για  να με παρηγορησετε, αν το χω ανάγκη με εκφράζει το face to face, ευχαριστώ όμως για την χειρονομία.

Επιμύθιο στο "τα λεμε" αλλά δεν τα λέμε:

Με διασκεδάζουν τα τυπάκια που σου λένε 2 κουβέντες και πετάνε ένα "τα λέμε" και εξαφανίζονται. Αφού ξέρεις ότι δεν θα τα πούμε και μιλάμε απλώς διότι δεν έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, γιατί υπόσχεσαι κάτι που δεν θα πραγματοποιήσεις?

Και το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο όταν δεν έχεις πλέον πραγματα να πεις με κάποιον ενώ είχες και θα 'θελες να έχεις. και μετα απο 2-3 μηνύματα στα οποία ουσιαστικά σε "γειώνει" σου πετάει ενα τα λέμε με αυτα τα σπαστικά θαυμαστικουλια της χαρούμενης διαθεσης κ υπόσχεσης που και οι δύο ξέρετε πως δύσκολα(για να μην είμαι απόλυτος) θα πραγματοιποιηθεί.

Δεν ανεχομαι να με κοροϊδεύουν κααταμουτρα.
 

"τα λέμε" αλλα δεν τα λεμε

Θέλω να μου μιλάς
να μου γελάς
να μοιράζεσαι τους χτύπους της καρδιάς
τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς

Με μενα μόνο

Μια ραψωδία μυστική, για μένα μόνο

Μου λείπεις. Και θλίψη γίνεται η σιωπή...

Σπάσ'τη και δώσε μου οξυγόνο
και ναι, θα ξεχάσω όλο τον πόνο
θα σβήσω τον ανούσιο το χρόνο
που χωριστά μας βρήκε, λίγο μόνο

λίγο που μου 'γινε Βουνό, και πνίγει

κάθε χαρά, και μια πληγή στη θέση της ανοίγει.

"λίγο"-"πολύ", τι σημασία έχει?
χρόνος που χάνεται κι αυτός δε το αντέχει
το να μην έχει Νόημα,Στόχο,Χαρά, Ελπίδα
ο Ανόητος που την καρδία εδιάλεξε γι' ασπίδα
ξέρει πως όλο αυτό είναι η ανθρωπιά του.

Κρύο.Παντού Κρύο. Μοναδιαίο Κρύο

Πάει καιρός που ένοιωσε τη ζεστασια του "2"

Μέρες απλές, κενές κι ανούσιες

Τα βράδια?
Ω, τα βράδια είναι τα χειρότερα. 

 

Hello World

Λοιπόν μιας και ο κόσμος όλος σημερα εχει blog και μ' άρεσε ο τροπος που το χρησιμοποιούν κάποιοι αποφασισα κ εγώ να ξεκινήσω ενα... Δεν υπόσχομαι τίποτα