"τα λέμε" αλλα δεν τα λεμε

Θέλω να μου μιλάς
να μου γελάς
να μοιράζεσαι τους χτύπους της καρδιάς
τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς

Με μενα μόνο

Μια ραψωδία μυστική, για μένα μόνο

Μου λείπεις. Και θλίψη γίνεται η σιωπή...

Σπάσ'τη και δώσε μου οξυγόνο
και ναι, θα ξεχάσω όλο τον πόνο
θα σβήσω τον ανούσιο το χρόνο
που χωριστά μας βρήκε, λίγο μόνο

λίγο που μου 'γινε Βουνό, και πνίγει

κάθε χαρά, και μια πληγή στη θέση της ανοίγει.

"λίγο"-"πολύ", τι σημασία έχει?
χρόνος που χάνεται κι αυτός δε το αντέχει
το να μην έχει Νόημα,Στόχο,Χαρά, Ελπίδα
ο Ανόητος που την καρδία εδιάλεξε γι' ασπίδα
ξέρει πως όλο αυτό είναι η ανθρωπιά του.

Κρύο.Παντού Κρύο. Μοναδιαίο Κρύο

Πάει καιρός που ένοιωσε τη ζεστασια του "2"

Μέρες απλές, κενές κι ανούσιες

Τα βράδια?
Ω, τα βράδια είναι τα χειρότερα.