Ον λοστ τσανσιζ εντ αμπαντοντ ντριμζ

Λοιπόν, οι χαμένες ευκαιρίες πολύ μου τη δίνουνε. Εμπεριέχουν μέσα τους την ευτυχία και μια άλλη πραγματικότητα. Και είναι πολύ εύκολο να σε πλακώσουν, να σε βουλιάξουν σε ένα τέλμα αυτολύπησης.Γιατί έχουν μια μαγεία, τη μαγεία του ανεκπλήρωτου. Του φαντασιακού και άρα αψεγάδιστου, άθικτου από τη φθορά του Χρόνου και της Πραγματικότητας. Κι έτσι σε βασανίζουν. Αλλά και συ θες να βασανίζεσαι μαζί τους γιατί σε πάνε στην ονειροπόληση, μια σπάνια απόλαυση τελευταία θα λεγε κανείς καθώς τανάλιες ρεαλισμού και κυνισμού σφίγγουν το λαιμό της φαντασίας μας. Πρέπει να 'σαι σκληρός και καχύποπτος για να επιβιώσεις, να σκύβεις το κεφάλι και ν ασχολείσαι με το άμεσοο πρόβλημα, ενώ το σημαντικό είναι κάτω από τη μύτη σου. Και μην τολμήσεις να ονειρευτείς γιατί πότε κάποιο όνειρο πραγματώθηκε? Η Χώρα των Ευκαιριών? Ιμπεριαλιστικός Γίγας και μέγας προπομπός του πρακτικού και τεχνοκρατικού. Η Γη της Επαγγελίας? Κοίτα το μπορντέλο της Παλαιστίνης. Η πίστη στην επιστήμη? Ψυχρός πόλεμος και φόβος μέγας? Η ελευθερία λόγου? Πετάει ο καθένας την παπαριά του και κρύβεται πίσω από το δικαίωμά του ξεχνώντας την υποχρέωσή του.Η Δημοκρατία? Φτηνή δικαιολογία η διατήρησή της για πολέμους και καταπάτηση δικαιωμάτων.Σωστά?

Λάθος. Όλη αυτή η λογική είναι λάθος. Γιατί το να ονειρεύεσαι ρεαλιστικά αποτελεί παράδοξο και τροχοπέδη. Γιατί όλο αυτό το διαδραματιζόμενο σκηνικό είναι η πραγμάτωση ενός ονείρου το ίδιο, ένα όνειρο μακιαβελλικό ίσως, ποιός είπε πως και οι εφιάλτες δεν είναι όνειρα?Ε ναί λοιπόν, θα ονειρευτώ. Γιατί αυτό τρέφει την ψυχή μας. Αυτό είναι το κίνητρο πίσω από κάθε επίτευγμά μας.Αυτό είναι που κρατά την κατάθλιψη μακριά που επιτρέπει σην ελπίδα να υπάρχει.Το όνειρο.

Το όνειρο που είναι απατηλό πολλές φορές και απραγματοποίητο άλλες. Το όνειρο που μας τυφλώνει.Το όνειρο, που έιναι η άλλη όψη της χαμένης ευκαιρίας.Κι όμως, οι ευκαιρίες ξανάρχονται, μασκαρεμένες ίσως πάντως εκεί, στην επόμενη γωνία, και είναι το άγχος της επιλογής που σε παραλύει. Να στρίψω σ αυτή τη γωνία ή στην επόμενη? Και στη στροφή πρίν λίγο τι να κρυβόταν?

Και πώς τελικά να επιλέξεις? τα κριτήρια διαφέρουν όχι μόνο απ' άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά και στον ίδο από εποχή σε εποχή. Επιλέγεις να ζήσεις το πιο κοντινό στ' όνειρό σου, γιατί έτσι. Ναι, γιατί έτσι. Διότι δεν υπάρχει σωστή και λάθος επιλογή, υπάρχουν όμως σωστοί και λάθος τρόποι αντίδρασης σ' αυτή και στο αποτέλεσμά της.
Άυτοί που κυνήγησαν τη Χίμαιρα, έζησαν, ενώ αυτοί που έμειναν πραγματιστές απλά επιβίωσαν.

Κι όμως το αισθάνομαι να χωλαίνει αυτό το κείμενο. Σαν να μη θέλω να το δημοσιεύσω. Κάτι με τρώει, με κάνει να αισθάνομαι παιδαριώδης,δεν ξέρω..Bah, to hell with it!